Το τελευταίο καιρό σε όποιο μάρκετ και αν περάσεις βλέπεις ένα καροτσάκι και κάποιες κυρίες , συνήθως (καλοντυμένες φιλανθρωπ-ίνες ) να ''ζητιανεύουν'' τρόφιμα από το κόσμο, φωνάζοντας
''δεν έχουμε να φάμε'', ''για τα άπορα παιδάκια δώστε κάτι'', ''να συμμετέχετε στον αγώνα μας '' και εκεί που τις κοιτούσα αναρωτιόμουν για ποιον αγώνα ;
*Αγώνας για τη ζητιανιά;
*Αγώνας για να βρω τη τροφή μου για μένα;
*Και οι υπόλοιποι εκατομμύρια συνάνθρωποί μας τι θα φάνε ;Πώς θα μάθει ο διπλανός που έχει χάσει τα πάντα , να διεκδικήσει πάλι πίσω όλα όσα του στερούν κυβέρνηση-τρόικα , κράτος και παρακράτος, τράπεζες;
*Απαιτείς τη τροφή σου από τον κόσμο και απέναντι σε όλους αυτούς που σε καταντήσανε φτωχό και ζητιάνο , δεν κάνεις κάτι αλλά όταν έρχεται ο καιρός των εκλογών ,τους ευχαριστείς με τη ψήφο σου;
Δε θέλω να εκφρασω τίποτα σχετικά με τη ''ζητιανευτική αλληλεγγύη'' αυτών των κυριών και όλων όσων βρίσκονται έξω από τα μάρκετ με τα καροτσάκια , σαν συσσίτια αλλά θα ήθελα να γράψω τη γνώμη μιας συνειδητοποιημένης κυρίας , που εχει βιώσει πολύ πόνο και πείνα στη ζωή της:
''Τα συσσίτια δεν γεννούν συνειδήσεις , στα μούτρα τους τα συσσίτια, καλύτερα να πεθάνω από ασιτία...''
''ΠΕΙΝΑΣ; φάε το φασίστα της γειτονιάς !''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου